ندانستن عیب نیست،ولی مشتاق نبودن برای یادگیری عیب آور است.کودکانی که درستی و راستی را در طول سال های زندگی می آموزند،معمولا آن را به سادگی از دست نمی دهند.این امر بخشی از زندگی می شود که ما در هر حرفه ای آن را جست و جو می کنیم.در حرفه هایی مانند حسابدار،پیمان کار،وکیل دادگستری،سیاست مدار،مامور پلیس ویا قاضی.راستی و درستی قوی تر از صداقت است،در حقیقت آن پایه و اساس صداقت است.

جوانان تاثیرپذیرند.وقتی که آن ها دوستان قابل اعتمادشان مانند والدین و معلمان یا رهبران سیاسی را می بینند که با افتخار درباره ی کارهای خلافشان مانند دزدیدن یک حوله از هتل یا کارد و چنگال از رستوران صحبت می کنند موارد زیر اتفاق می افت:

آن ها ناامید می شوند

احترامشان را نسبت به دوستان قابل اعتمادشان از دست می دهند

تربیت ثابت و دائمی مورد قبول آن ها واقع می شود.